Znowu skucha

 Tak to jest, kiedy ulega się modzie i niesprawdzonym opiniom 😕       Po raz kolejny sięgnęłam po książkę okrzykniętą "światowym bestsellerem" i po raz kolejny rozczarowałam się strasznie.

Zanim wystygnie kawa - Toshikazu Kawaguchi opisuje historie czterech osób, które skorzystały z możliwości jakie daje krzesełko w kawiarni i przeniosły się w czasie. Nie do końca rozumiem po co.

Szczególnie frustrująca jest pierwsza historia, w której para żegna się bez słowa. Ona zostaje w Japonii, on wyjeżdża do USA pracować i ona nie wie, czy on ją kocha, czy wróci, czy będą razem. W związku z tym przenosi się do spotkania sprzed tygodnia, żeby usłyszeć, że on wróci za trzy lata. 😟- do tego potrzebna jest podróż w czasie?? Rozumiem, że dochodzą też aspekty kulturowe, które nam trudno zrozumieć.

Styl pisania jest okropny. Mnóstwo powtórzeń, jakbym zapominała co przeczytałam na sąsiedniej stronie, a do tego niepotrzebne opisy detali, coś jak didaskalia w sztuce ( "miał na sobie jasną kurtkę, a pod nią strój szefa kuchni- białą koszulę i ciemne spodnie. W jego prawej dłoni pobrzękiwał duży pęk kluczy"). Potem przeczytałam, że przed książką była sztuka teatralna i może tak zostało. 

Kto chce niech czyta, może przyjdzie i przekona mnie o tym, że książka jest super.