Jakoś tak wyszło 😊😊

Zaczęło się od książki Anny Dziewit-Meller Od jednego Lucypera, którą przeczytałam latem. 

To opowieść o losach kobiet w śląskiej rodzinie i o kobietach w ogólności. Bo to co je spotyka, jak są traktowane doświadczyło wiele kobiet. Historia Marijki, Babci Miejscowej, jej córki i Kasi wpleciona w historię Polski. Wszystko opisane bez zbędnych słów. Ot relacja. Ale czytając coraz bardziej łapałam się na tym, że moje emocje sięgały zenitu. Jak to? To niesprawiedliwe !

Do tego na końcu każdego rozdziału wypisy z teczek IPN-u donosicieli, informatorów budujących Polskę Ludową, które uprawdopodobniają całą historię.

Potem książka Szczepana Twardocha - Pokora. I znowu historia wpisana w historię światową z naciskiem na Śląsk. I pytanie - czy można zapanować nad swoim życiem, czy jesteśmy zdeterminowani przypadkowymi wydarzeniami. Pokora, to nazwisko głównego bohatera, mężczyzny, który dostał szansę od losu (?), jak ją wykorzystał przeczytajcie.

I tego Śląska było tak dużo ⛏⛏🏭🗻🗻 i okazało się, że nic o nim nie wiem. Sięgnęłam więc po książkę Zbigniewa Rokity - Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku, która wreszcie uporządkowała moją niewiedzę. 

Pokazuje spektrum śląskości, polskość i niemieckość Śląska i dziadka w Wehrmachcie, i ukrytą opcję niemiecką, i powstania śląskie. Odpowiada na pytanie czy istnieje naród śląski. 

Gratuluję autorowi odwagi. Polecam!