trochę straszne, trochę obrzydliwe. Takie ogarniały mnie uczucia w czasie czytania książki Mary Roach pt. Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków. Autorka w kolejnych rozdziałach opisuje wykorzystywanie w nauce ludzkiego ciała po śmierci. Wiedziałam, że przyszli medycy potrzebują modelu do nauki anatomii, ale pisarka pokazuje jeszcze wiele innych zastosowań😏 Trupie farmy, crash testy, badanie kamizelek kuloodpornych, eksperymenty medyczne to trudne tematy, ale wychodzę z założenia, że warto mieć świadomość jakim kosztem osiąga się pewne rzeczy, które zwiększają nasze bezpieczeństwo życia. Szacunek dla ludzi, którzy oddali swoje ciała i dla tych, którzy nimi się zajmują. Bo przyznacie, ze praca raczej nie należy do przyjemnych. Najtrudniej było mi przebrnąć przez rozdział o kanibalizmie ( można ominąć). W zmierzeniu się z tak trudnymi tematami pomaga sposób pisania. Z jednej strony rzeczowe i sensowne argumenty przemawiające za tym co robi się z ciałem, z drugiej odrobina poczucia humoru.
Intrygująca lektura, chociaż nie da się przeczytać na raz.
Jeżeli tak, to powinniście przeczytać książkę Yun Ko-Eun pt.Turystka. Koreańska pisarka opowiada historię pracownicy biura turystycznego.
Ko Yona chce dostać awans, ale musi się wykazać, zaproponować coś spektakularnego, przygotować super wyjazd i pozyskać klientów. Tylko to biuro różni się od innych, tym, że proponuje wycieczki ekstremalne. I nie jest to nocowanie w dżungli, ale.... odwiedzanie miejsc katastrof.
Im większe zniszczenia, straty w ludziach i nieszczęście tym lepiej. Brzmi okropnie, ale kto z was nie chciałby zobaczyć okolic Czarnobyla? Zresztą z tego co wiem tam wycieczki są .
Yona dostaje szansę. Przypadkiem, lub nie zostaje wciągnięta w plan. Plan sfabrykowania katastrofy. Na początku pomysł wydaje się szalony, ale w miarę czytania zastanawiałam się ile można poświęcić dla zysków? Czy wiemy co stoi za imprezami fakultatywnymi w krajach turystycznych, szczególnie tych ubogich. Do jakiego stopnia zaangażowani są tzw. lokalsi i ile z tego mają. Jak wygląda życie tubylców skupionych wokół tzw. resortów.
I tak niepozorna książeczka stała się początkiem rozmyślań. Niestety cały czas nie mogę się przekonać do sposobu pisania autorów azjatyckich. Sposób wyrażania myśli, inne emocje, spojrzenie, no nie wiem
Podoba mi się określenie tej książki jako ekopowieść o postapokaliptycznym wydźwięku😉
Temat nie jest łatwy i wciąż kontrowersyjny. Doktor Stefanie Green w książce Umrzeć na swoich zasadach. Cała prawda o medycznie wspomaganej śmierci opisuje swoje doświadczenia z eutanazją. Chociaż sama prosi, żeby tego terminu nie używać. Po wprowadzeniu w 2016 roku, w Kanadzie możliwości kończenia swojego życia na żądanie, (przy spełnieniu określonych warunków) była jedną z pierwszych osób, które się tym zajęły. Bardzo ciekawie opowiada o trudnościach jakie napotykała, o tworzeniu procedur i dostosowywaniu przepisów. Przytaczając kolejne przypadki przedstawia swoje doświadczenia. Pisze bardzo szczegółowo, łącznie z podaniem nazw leków, które podaje pacjentom. Zwraca uwagę na potrzebę edukacji otoczenia i wsparcia dla środowiska lekarzy, którzy udzielają takiej pomocy. Ciekawe są jej doświadczenia z perspektywy wcześniej wykonywanej pracy, ponieważ przez ponad dwadzieścia lat była położnikiem, pomagała "przychodzić na świat", teraz pomaga z niego zejść. Szuka argumentów uzasadniających swoje działania, a jednym z nich, który również mnie przekonuje, jest pozwolenie człowiekowi na to, żeby umarł godnie.
Ważne, że autorka nie narzuca swojego światopoglądu.
Niestety nie do końca podoba mi się styl autorki, ale...
Tak, tylko dopiszę, ze ten rodzaj śmierci jest legalny w Holandii, Szwajcarii, Belgii, Luksemburgu, Kanadzie właśnie i niektórych stanach USA
Czy wiecie, że Uniwersytet Jagielloński od kilku lat współorganizuje konkurs na mądrą książkę popularnonaukową. Kryterium nagrody jest przybliżenie trudnych treści w przystępny sposób, poszerzenie wiedzy i inspiracja do dalszych poszukiwań. Aktualności wydawnicze i laureatów poprzednich edycji możecie poznać na stronie www.madreksiazki.uj.edu.pl
Właśnie skończyłam Oszustwa pamięci. Zapamiętywanie, zapominanie i fałszywe wspomnienia. Dlaczego być może nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś. Julii Shaw Mądrą Książkę Roku 2018
Autorka jest psycholożką sądową, pracuje naukowo i wykłada kryminologię. Zajmuje się fałszywymi wspomnieniami i pisze o tym w fascynujący sposób. Przedstawia badania i fakty odwołując się do konkretnych eksperymentów i badań. Przypisy w książce zajmują kilka stron.
W kolejnych rozdziałach rozprawia się z kolejnymi "mądrościami" - nie, nie możemy pamiętać wydarzeń sprzed 3 roku życia ( karuzeli nad łóżeczkiem), nie możemy nauczyć się języka przez sen, hipnoza też nie działa i dla mnie najsmutniejsza wiadomość😉nie jesteśmy wielozadaniowi.
Niestety mamy skłonność do zbytniego polegania na swojej pamięci, a przy tym nie zdajemy sobie sprawy jak łatwo jest manipulować wspomnieniami. Szczególnie teraz, kiedy również media potrafią wykreować nasze wspomnienia. Rozbawił mnie też rozdział o obrazie samego siebie, pamięci własnego wyglądu. Przeczytajcie koniecznie.
